Ήταν μια φορά και ένα καιρό ένα μικρό καράβι , πολυταξιδεμένο και παλιό. Διέσχιζε τα γαλάζια νερά του Ποσειδώνα πάνω από γνωστό και άγνωστο βυθό. Ο καπετάνιος χαρωπός τριγυρνούσε στην κουπαστή και οι αξιωματικοί και οι επιβάτες, ναυβάτες, τρώγανε, χορεύανε στο σεληνόφως,ξέγνοιαστοι πολύ.
«Να περνάμε καλά να περνάμε καλά», ήταν το σλόγκαν που κυκλοφορούσε πλατιά.
Ώσπου μια μέρα τα θλιβερά μαντάτα ταράξανε το πλοία και τα νερά. Διαπιστώθηκε μια βλάβη και μια τρύπα στη μια πλευρά.
Ο καπετάνιος αμέσως αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από τα γειτονικά πλοία και τη στείλανε μαζί με τριπλή φρουρά, αλλά η τρύπα μεγάλωνε φανερά.
Παραιτείται ο καπετάνιος και αναλαμβάνει νέος. Ζητάει και αυτός βοήθεια και αποστέλλεται ξανά. Όμως η τρύπα συνεχίζει να αυξάνει σε μελανή του πλοίου ρωγμή.
Αναλαμβάνει και τρίτος καπετάνιος μαζί με νέους αξιωματούχους. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Οι επιβάτες βλέπανε το γεγονός και πηγαίνανε από την άλλη πλευρά, λέγοντας, «εμένα ευτυχώς δεν με αφορά, αρκεί να περνάω καλά».
Και επειδή κανείς δεν ήξερε τι να κάνει τραγουδούσανε όλοι χαρωπά, ενώ το πλοίο βυθιζόταν σε σκοτεινά νερά.
Ένα μήνα να αντέξει, περιθώριο το πολύ, έδιναν τα στατιστικά.
Ξαφνικά μέσα στη σκοτεινιά, ακούνε ένα πουλί, σαν γλάρος φαινόταν, καθισμένος στη κουπαστή, να τους μιλά.
-Πρέπει να βρείτε καλό καπετάνιο, τους είπε, ψιθυριστά, το πλοίο να κυβερνά.
Μείνανε έκπληκτοι.
-Αυτό δεν είναι πολύ ορθολογιστικό, σχολιάζει κάποιος από το επιβατικό κοινό , ένα πουλί να ομιλεί,με ύφος στοχαστικό.
-Βρε, άσε τώρα τον ορθολογισμό , του απαντά άλλος, να δούμε τι θα κάνουμε, βουλιάζουμε.Ας ακούσουμε το πουλί τι θέλει να πει, στα παραμύθια όλα γίνονται σε μαγική δομή υπερρεαλιστική.
-Ναι ξέρω, συνέχισε το πουλί, πως αλλάξατε πολλούς καπεταναίους, αλλά δεν τους διαλέξατε με τον σωστό τρόπο στο πρόβλημα αυτό.
-Και πως να τους διαλέξουμε σωστά, ρωτούν όλοι μαζί με αγωνία και χαρά;
Είναι απλό , όσοι βάλουν υποψηφιότητα και δηλώσουν πως μπορούν να λύσουν το πρόβλημα αυτό. Να έχουν περιθώριο λίγες μέρες να το κάνουν, πολύ λίγες, ούτως η άλλως, δεν έχετε και πολλές.
Όσοι αποτυχαίνουν, θα ρίχτονται στη θάλασσα μαζί με όσους τους ψηφίσανε. Η ψηφοφορία θα είναι ονομαστική και υποχρεωτική για όλους. Μπροστά στον θάνατο και τη ζωή, ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, τη ψήφο του, τα λόγια του και τα έργα του με συνέπεια αυτογνωστική.
Καπετάνιος και επιβάτες μαζί.
Όσοι ανεβήκατε για πρώτη φορά στο πλοίο, δεν διαλέξατε εσείς τον κυβερνήτη δικαιολογήστε να έχετε ένα ανίκανο και απατεώνα, αλλά τώρα, όχι.Είστε αναγκασμένοι, στη σωστή επιλογή.
Να αναλάβετε την ευθύνη, ως ψηφοφόροι και ως καπετάνιοι.
Συμφωνήσανε όλοι και η ανακοίνωση έγινε από τα μεγάφωνα του πλοίου. Να παρουσιαστούν μέσα σε μια ώρα, όσοι θέλουν ξέρουν και μπορούν να σώσουν το πλοίο, με το όρο αυτό, διαφανές βιογραφικό και πλήρες περιουσιολόγιο, μη τυχόν υπήρχαν και προηγούμενες τρύπες και μαύρες οπές σε προηγούμενη ναυτική πορεία.
Πέρασε μια ώρα,κανείς δεν παρουσιάστηκε. Ήταν όλοι μαζεμένοι στο κατάστρωμα και περίμεναν αγωνιωδώς.
Εμφανίστηκε όμως ο γλάρος και μίλησε με φωνή βαριά,σαν θαλασσαετός.
– Έτσι είναι αυτά, όταν υπάρχουν μόνο προνόμια, αμοιβές και λεφτά για τους κυβερνήτες τρέχουν όλοι να βγουν μπροστά, αλλά όταν χρειάζεται να αναλάβουν ευθύνη και να αποδείξουν τι ξέρουν να κάνουν πραγματικά και τι μπορούν, πηγαίνουν να κρυφτούν πίσω στη σκιά.
Είστε άξιοι της μοίρας σας, τους είπε και θα πνιγείτε στα ρηχά. Πήγε να πετάξει μακριά, αλλά κάποιος, από το κοινό που είχε πέσει σε βαθιά περισυλλογή, φώναξε.
-Μη φεύγεις, μείνε να μας πεις τι θα κάνουμε , γίνε κυβερνήτης του πλοίου προσωρινά, πες μας , φαίνεται, πως ξέρεις πολλά και μιλάς ορθά.
-Μη φεύγεις, είπαν όλοι φωναχτά.
Ο γλάρος, θαλασσαετός τους κοίταξε για λίγο σιωπηλά.
-Δεν είμαι μέσα στις αρμοδιότητες μου, είπε, να κλείνω τρύπες σε πλοία και ούτε θέλω να γίνω καπετάνιος σε ανοήτους επιβάτες, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να περνάνε καλά, να περνάνε καλά και να ψηφίζουν απατεώνες και ανίκανους,αναξιοκράτες. Μου αρέσουν τα ελεύθερα ύψη και να ατενίζω τη θάλασσα από αυτά, αλλά, ας όψεται το σενάριο του παραμυθιού και η σουρεαλιστική Αστραία. Θα πω τα βασικά.
Τα πράγματα πρέπει θα γίνονται με τη σειρά,ένα κάθε φορά και γρήγορα, άμεσα, χωρίς χρονοτριβή, ουσιαστικά.
1.Που βρίσκεται η τρύπα, σε ποια πλευρά, τι μέγεθος έχει, με τι ρυθμό μεγαλώνει και το κυριότερο πως και από τι έχει δημιουργηθεί. Όχι μόνο να κλείσει η τρύπα, αλλά να μη ξαναδημιουργηθεί.
2. Ποιοι ευθύνονται για αυτό, πρώην καπετάνιοι και αξιωματικοί, να τιμωρηθούν χωρίς καμία παραγραφή.
3. Ποια βοήθεια πήραν, από ποια πλοία συγγενικά, με τι αντάλλαγμα και που πήγαν τα λεφτά.
4. Να γίνει οικονομία στις προμήθειες του πλοίου για να φθάσουν μέχρι να πιάσετε ασφαλή στεριά. Να αναλάβουν βάρδιες όλοι με τη σειρά για να αδειάζουν τα νερά. Να πετάξετε στη θάλασσα ό, τι δεν είναι απαραίτητο για να είναι το πλοίο πιο ελαφρύ και να μη βουλιάζει πιο πολύ. Τα άλλα πλοία, να περιμένουν, γιατί και αυτά έχουν μεγάλη ρωγμή και το πρόβλημα έχει εξαπλωθεί.
5. Να δηλώσει ο καθένας τι μπορεί και ξέρει να κάνει σε ανταλλαγή υπηρεσιών μέχρι να βρείτε σταθερό νησί.
Αυτά είπε το πουλί και πέταξε με τα λευκά του γλάρου, φτερά.
Όπως και στη γάτα του Σρέντινγκερ, μετά, που θα ανοίξουμε το κουτί του πλοίου νου,θα δούμε ποια εκδοχή του παραμυθιού είναι αληθινή και ποια γάτα, είναι νεκρή ή ζωντανή.
Ένα πλοίο που το λέγανε Πλουτωνία Ελλανία και το πουλί γλάρος θαλασσαετός, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Μια φορά περνά και μιλά και δεν ξαναγυρνά στη παραμυθένια αλληγορία.
Αστραία
Μπλόγκερ Αστραία 